Cugnasco

Vandaag was het dan eindelijk zo ver. Om 5 uur ging de wekker in huize Schreurs en na het smeren van de broodjes en het inpakken van de laatste spullen konden om 6 uur Luuk en Evi nog uit bed gehaald worden. Luuk was meteen wakker, Evi had nog wat tijd nodig om te ontdooien. Na de gebruikelijke voorbereiding konden we dan eindelijk weer met de vouwwagen weg. Niet op zaterdag zoals andere jaren, maar op zondag. Dat heeft zo z’n voordelen. Er zijn nauwelijks vrachtauto’s op de autosnelweg, dus je kunt lekker doorrijden. Het bijkomende nadeel is wel dat diezelfde vrachtauto’s bij alle parkeerplaatsen staan en je dus nauwelijks met auto en vouwwagen kunt parkeren. Gelukkig voor ons heeft het zo ongeveer de hele dag geregend en konden we toch niet picknicken in het zonnetje. Desondanks hebben we tijdens een korte pauze tussen de buien op een parkeerplaats even buiten onze broodjes kunnen eten. Onze twee onderzoekers hebben daar op de buik liggend met het vergrootglas een slak tegen de stoeprand op zien klimmen.

We schoten lekker op. Om 12.30 uur waren we al in Zwitserland en om 14 uur in Luzern. Daar hadden we na onze ervaringen van vorig jaar een mogelijke tussenstop in een huisje in gedachten. Aangezien het echter nog vroeg op middag was besloten we door te rijden. Voor de Gotthardtunnel zou 2 km (of wel 20 minuten) file staan, dus dat was leek ons wel te doen. Het bleek inderdaad maar ruim een kwartiertje wachttijd te zijn dus konden we mooi nog wat extra kilometers maken. Rond 16.15 uur reden we in Bellinzona de camping op. Helaas was de receptie pas vanaf 17 uur open en regende het nog altijd. We zijn dus maar weer in de auto gestapt en naar een volgende camping gereden. Bij het achteruit rijden om te keren raakte het neuswiel van de vouwwagen blijkbaar even de grond want ten we weer de weg op reden, hoorden we al snel een vreemd geluid achter ons. Toen Tim ging kijken, bleek het neuswiel los te zitten en op en neer te stuiteren. Helemaal recht is het niet meer, maar het functioneert gelukkig nog wel.
Op de tweede camping was de receptie gelukkig wel geopend. Het duurde weliswaar even voordat de chef eindelijk arriveerde maar toen kon Petra wel nog een huurcaravan regelen, zodat onze vouwwagen nog een nachtje droog blijft (en wij ook). Nadat we meest noodzakelijke dingen naar de caravan hadden gebracht zijn we in het restaurant van de camping gaan eten. Nadat Petra gezegd had dat we ook nog een hapje kwamen eten, hadden ze een tafel gereserveerd naaste een berg speelgoed en boekjes en naast de knapperende open haard. Een gezellig, sfeervol restaurant. Het eten smaakte prima.
Terug in de caravan moesten Luuk en Evi gaan slapen. Na een uur kletsen en dollen vonden papa en mama het genoeg geweest en gingen alle lampjes uit. In no-time was het stil. Het is alleen nog de vraag wie er sneller sliepen; papa en mama of Luuk en Evi.

Casale Marittimo

Vanochtend om 07.30 uur ging de wekker. Luuk was al wakker, Evi sliep nog heerlijk. Helaas moest ook zij er snel aan geloven want er moest natuurlijk weer opgeruimd worden. Om acht uur werden er verse broodjes gehaald (die gisteravond nog speciaal voor ons besteld waren) en na het ontbijt konden we om negen uur weer op pad.
Het had de hele nacht doorgeregend en ook tijdens het grootste deel van de reis vandaag is het blijven regenen. Pas toen we de kust naderden, klaarde het wat op, was er af en toe een spoortje blauwe lucht te zien en werd het droog. Afgezien van een korte file bij Milaan als gevolg van een ongeluk, was het op de weg prima te doen vandaag. Ondanks dat er nu wel vrachtwagens op de weg waren, konden we goed doorrijden en na een voorspoedig rit waren we dan ook om kwart over drie hier op de camping in Casale Marittimo. De camping Valle Gaia was ons al door Herman en Angelien en door Ben en Wilhelmien aangeraden en aangezien de beschrijvingen in de campinggidsen ons ook wel aanstonden, zijn we hier maar eens gaan informeren of er nog plek voor ons was. In eerste instantie hadden we nog de indruk dat het druk was op de camping maar al snel bleek dat de kruisjes die de receptionist op de kaart zette niet de vrije plaatsen maar de bezette plaatsen waren. Toen bleek dat we nog volop keus hadden. Na een oriënterend rondje met de auto hebben we de fietsjes van Luuk en Evi gepakt en hebben we nog een rondje te voet gedaan. Al vrij snel hadden we een plekje gevonden waar we onze combinatie wel kwijt konden. Daar zijn we toen ook maar meteen begonnen met het opbouwen van ons hebben en houwen. Zoals gebruikelijk kostte dit ons zo’n twee uurtjes. Toen waren we echter ook volledig geïnstalleerd en konden we ons meegebrachte goulash gaan opeten.

Na het eten, een toetje, een chipsje en een filmpje was het tijd voor het slaapexperiment. Vorig jaar hadden we Evi nog in het campingbedje laten slapen. Dit jaar wilden we Luuk en Evi echter samen in het slaaptentje hebben. De strategie leek heel simpel. Eerst Evi naar bed, in de tussentijd met Luuk douchen en daarna Luuk het bed in. Helaas bleek Evi na terugkomst van Luuk nog niet te slapen dus werd het erg gezellig in het tentje. Verschillende waarschuwingen en dreigementen (met campingbedje of bed van papa en mama) haalden weinig uit. Pas toen ze allebei met het hoofd aan een andere kant van de tent werden gelegd  (en het donkerder werd), werd het rustig in de tent. Dit viel ook ongeveer samen met het begin van een stevig onweersbui die een groot gedeelte van de nacht heeft geduurd.

Casale Marittimo

De tent heeft de eerste test van het seizoen glansrijk doorstaan. Ondanks dat het het grootste deel van de nacht heeft geregend, is binnen alles droog gebleven. Toen we waker werden, was de tent zelfs al weer bijna droog en was het in de tent aangenaam warm. Dit kwam enerzijds door de kachel die we aan hadden laten staan maar anderzijds door de zon die al voorzichtig op de tent scheen. We hebben dan maar meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt door buiten te ontbijten. Helaas was toen de blauwe lucht al vervangen door een dicht wolkendek maar de temperatuur bleef toch nog best aangenaam. Dit is eigenlijk  de rest van de dag zo gebleven. Af en toe kwam de zon er een beetje door en werd het zelfs boven de twintig graden. Hierdoor kon de was ook een beetje drogen. Luuk had namelijk vannacht een ‘ongelukje’ gehad en dus moest het beddengoed worden gewassen. Aangezien hij in de campingwinkel een ‘Dusty-vliegtuigje’ heeft gezien dat hij graag wil hebben, is nu de deal dat als hij vijf nachten niet in bed plast, hij dit vliegtuigje mag hebben. We zijn benieuwd of het gaat lukken.
Om half twaalf zijn we op pad gegaan om te kijken waar we ergens boodschappen kunnen doen. Tim had gisteren al een winkelcentrum aangegeven zien staan dus daar was onze eerste stop. De bijbehorende supermarkt bleek ruim voorzien van artikelen die wij graag nuttigen dus honger zullen we hier wel niet gaan krijgen. Met een flinke lading boodschappen waren we tegen één uur weer op de camping. Daar hebben we eerst een boterham gegeten en daarna is er gespeeld en gelezen. Later op de middag is de speeltuin bezocht en tegen de avond hebben we lekker pizza’s gebakken. We hadden in de supermarkt vers deeg gekocht en aangezien we dit jaar een kleine deegroller bij ons hebben, konden we lekkere dunne pizza’s rollen. De pizzasteen die we voor de Cadac gekocht hebben, bleek prima te werken. Misschien iets te goed want Tim moet nog even uitzoeken hoe dik de pizza’s mogen zijn en hoe lang ze dan op de steen moeten zonder keihard en/of  zwart te worden.

Na het eten moest er weer gedoucht worden. Luuk vindt dit helemaal geweldig want ze hebben hier een speciaal toiletgebouw voor kinderen; compleet met kleine douches, kleine WC’s en kleine wasbakken.  Daarna hebben we het ritueel van gisteren geprobeerd te herhalen. Vandaag met meer succes. Aangezien Evi vanmiddag niet geslapen had, was ze al snel naar dromenland vertrokken. Toen Luuk een half uurtje later ook het bed in ging, bleef het dan ook stil.

Casale Marittimo

Helaas is het vannacht niet stil gebleven. Vooral Evi heeft van zich laten horen. Waarschijnlijk had ze het koud want nadat Petra een extra slaapzak over de dekbedden had gelegd, hebben we haar niet meer gehoord.
Na het ontbijt (wederom in het zonnetje) zijn we vertrokken voor het eerste uitstapje van deze vakantie. Via de autostrada reden we in een half uurtje naar Pisa (volgens Evi: Pizza). Helaas ontdekten we halverwege al dat we waarschijnlijk een belangrijk instrument vergeten waren: de paraplu’s.  Waar het op de camping namelijk mooi helder was, bleek het een stukje noordelijker nogal bewolkt te zijn. En wel zodanig bewolkt dat regen eigenlijk niet uit kon blijven. Dat bleek vervolgens ook tijdens onze wandeling over de Piazza del Miracoli.

Bij een supermarkt vlak bij de bezienswaardigheden konden we de auto parkeren en daarna waren we te voet binnen enkele minuten bij de bezienswaardigheden. De fototoestellen en de videocamera kwamen meteen in actie en dat was maar goed ook want al vrij snel na aankomst begon het te regenen. Eerst nog voorzichtig maar later kwam het met bakken naar beneden. Gelukkig hadden we voor Evi wel de regenhoes voor buggy bij ons. Mevrouw was het er zelf niet zo mee eens maar daar hadden we weinig boodschap aan. Zelf moesten we het doen met één paraplu voor de drie overblijvenden. Voor een korte wandeling langs het de doopkapel (Baptisterium),  de Dom en een scheefstaande toren was het echter voldoende.

Omdat Luuk al vrij snel begon te vragen wanneer we weer terug gingen naar de camping, hebben we het bezoek verder beperkt tot alleen het bezoeken van de Dom. De toren mochten we sowieso niet in omdat kinderen onder de acht jaar geen toegang hebben. In de Dom hebben we een kwartiertje rondgekeken en voor Evi was dit het hoogtepunt van de trip want nu mocht ze eindelijk even uit de buggy. Luuk heeft zich vooral bezig gehouden met de vraag of de scheve toren ook nog ging omvallen en of de mensen die erin zaten dan ook allemaal pijn zouden hebben……

Nadat we de hoogtepunten van Pisa gezien hadden, hebben we bij de parkeerplaats in de supermarkt wat boodschappen gedaan. Het was een beetje een rommelige winkel dus hebben  alleen wat sandwiches gekocht voor direct gebruik. Helaas bleken ze bij Luuk en Evi niet echt in de smaak te vallen. Ze hebben alleen wat droge korstjes gegeten en een appel/peer.

Voor de terugweg kozen we eens niet voor de (betaalde) autostrada maar voor de toeristische route langs de kust. Dit was een leuke route alleen hadden we wel de Tomtom nodig om ons in Cecina naar de supermarkt te loodsen. Daar hebben we de ingrediënten voor ons avondeten verzameld en daarna hebben we de rest van de middag op de camping doorgebracht. Daar bleek het gelukkig veel minder hard geregend te hebben dan in Pisa dus de was die nog buiten hing was niet natter dan toen deze was opgehangen. Wel was alles een beetje geler dan toen we vanmorgen vertrokken. De ‘stofwolken’ die Tim over de camping had zien waaien bleken bij nader inzien namelijk wolken stuifmeel te zijn die van de dennenbomen af waaiden. Nu is dus alles bedekt met een dun laagje geel poeder. Gelukkig blijken we er niet allergisch voor te zijn want we snotteren niet meer dan voor de stuifmeelstorm.

Casale Marittimo

Ook vandaag was het weer best aangenaam weer. Het ontbijt was weer traditiegetrouw in het zonnetje en na ons vertrek richting Volterra trok het al weer snel helemaal dicht. Het is echter wel droog gebleven en we hebben regelmatig het zonnetje gezien.
Via de binnenlanden van Toscane zijn we in ruim een half uur naar Volterra gereden. Dit stadje ligt op een steile heuvel en is omringd door muren. Net buiten deze muren vonden we een goedkope parkeerplaats. We waren precies op tijd want nog geen vijf minuten later was de hele parkeerplaats vol. Dan hadden we twintig meter verderop moeten parkeren voor het dubbele tarief.

Volterra is een leuk stadje met authentieke straatjes. Natuurlijk de in de regio’s onvermijdelijke kathedraal en verschillende leuke pleintjes. Vanaf de rand van de stad heb je een mooi uitzicht over de omgeving. Al deze dingen hebben we tijdens onze  anderhalf uur durende stadswandeling bekeken. Evi wilde alles zelf lopen dus lag het tempo vandaag niet zo hoog.

Na de wandeling door de stad en een kort bezoek aan het Babtisterium zijn we via het oude amfitheater terug gegaan naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij een speeltuintje onze broodjes opgegeten. Luuk en Evi hebben eigenlijk meer gespeeld dan gegeten maar dat hebben ze daarna in de auto ingehaald. Terwijl we zaten te eten kwam er ook een peloton Romeinse soldaten voor gemarcheerd. Deze waren op weg naar het Romeinse festival dat vandaag en morgen in Volterra plaatsvindt.

Na de lunch hebben we nog een bezoekje gebracht aan De Balze. Dit is een door erosie en aardverschuivingen ontstane steile wand die tijdens het ontstaan een groot deel van een Etruskische muur en een complete kerk mee de diepte in heeft genomen.

Na deze portie cultuur zijn we teruggereden naar de camping waar we de rest van de middag lekker in de zon gezeten hebben. Ook hebben we weer eens de speeltuin bezocht en zijn we op zoek gegaan naar het zwembad. Toen we dit eenmaal gevonden hadden, was Evi zwaar verontwaardigd dat we er niet in gingen zwemmen.
Na het avondeten volgde de gebruikelijke bad- en douche-sessie en daarna was het de bedoeling dat er twee kindjes gingen slapen. De afgelopen twee avonden was onze strategie steeds succesvol. Vandaag was Evi, ondanks de vele gelopen meters, blijkbaar niet zo moe. Ze sliep nog niet toen Luuk naar bed kwam en dus werd het weer erg gezellig. Eind van het verhaal is dat Evi uiteindelijk in het campingbedje terecht gekomen is en daar nu (21.00 uur) nog uitgebreid ligt te trappelen en het vertikt om te gaan slapen. Dat wordt morgen dus weer gezellig………

Casale Marittimo

Vrij snel nadat we gisteravond een deken over het campingbedje hadden gelegd, werd het stil bij Evi. Blijkbaar is ze toch in meerder opzichten een soort papegaai. Luuk was toen al lang naar dromenland vertrokken. Beide hebben ze vervolgens tot half negen vanmorgen geslapen en waren daarna niet eens heel ongezellig.
Omdat we al twee dagen op rij op pad waren geweest, hadden we vandaag besloten een rustdag in te lassen. Helaas wilde het weer daar niet echt aan meewerken. Het was vanmorgen al meteen helemaal bewolkt. De temperatuur viel nog wel mee dus hebben Luuk en Evi nog wel een tijdje buiten kunnen spelen.

Pas toen we boodschappen gingen doen, sloeg het weer om. Het begon te regenen en naarmate dat dit langer duurde, ging de temperatuur verder omlaag. Uiteindelijk waren het nog maar zo’n tien graden. Zelfs met de elektrische kachel aan begon het ook binnen steeds minder aangenaam te worden. Dit werd tegen de avond opgelost door te gaan koken. Daarna heeft Tim de gaskachel aangesloten die we al enkele jaren ongebruikt meesjouwen. Hierdoor werd de tent in korte tijd verwarmd tot tropische temperaturen.

De dag is vandaag verder voornamelijk gevuld met lezen, kleuren, prikken, slapen (Evi’s eerste middagdutje van de vakantie), spelen en eten.

Casale Marittimo

Ook vanmorgen was het weer nog niet echt om over naar huis te schrijven. Tijd dus voor ons slecht-weer-programma: het aquarium in Livorno. Na het ontbijt zijn we op pad gegaan. Ruim drie kwartier hadden we nodig om bij het aquarium te komen. Zoals wel vaker stond het prima aangegeven tot vlak voor de eindbestemming; daar moesten we toch weer zoeken.
Bij de entree stond een bord om de lengte van de kinderen mee te meten; kinderen kleiner dan één meter waren namelijk gratis. Luuk was volgens onze meting toch echt groter dan een meter maar het meisje aan de kassa vond van niet. Dat scheelde ons weer  zeven euro.  Daarna konden we op pad om de verschillende bassins te bekijken. Het is een vrij nieuw aquarium dus alles zag er nog mooi en verzorgd uit. Ook de inhoud van de bassins was best de moeite waard. Luuk en Evi hebben zich uitstekend vermaakt. In het begin hebben ze bij de aquaria uitgebreid gekeken maar aan het einde was het een spelletje om steeds verder te willen. Vooral het grote bassin met de  groene reuzenschildpadden Ari en Cuba vonden ze erg leuk. Daar zwommen ook enkele haaien en Napoleonvissen rond. Verder waren er natuurlijk allerlei gekleurde tropische vissen, murenen en heel veel zeesterren.

Uiteindelijk hebben we bijna anderhalf uur rondgezworven door het aquarium.  Toen hebben we op de parkeerplaats onze boterhammen opgegeten en daarna zijn we op zoek gegaan naar de Decathlon.  Daar hebben we weer eens allerlei sportkleren voor onszelf gekocht en gewone kleren voor de kinderen. Tot slot van de expeditie hebben we de Hipercoop bezocht om boodschappen te doen.

Toen we om half vier terug kwamen op de camping, waren onze buren ook net gearriveerd. Herman was net de luifel aan het opzetten en Luuk is meteen gaan vertellen dat we naar het aquarium waren geweest. Na het uitladen werd er eerst thee gedronken en daarna wilde Luuk en Evi graag naar de speeltuin. Aangezien het vanmiddag niet meer echt geregend heeft, was dit een goed idee. Na de speeltuin werd er gekookt en daarna was het weer tijd voor het bad en de douche. Tot slot van de dag was het weer tijd voor een klassiek potje tijdrekken door Luuk. Met de nadruk op potje want hij moest nadat hij al in bed lag nog ‘even’ poepen. Dit heeft ruim een kwartier geduurd.